ჩემი ცხოვრების წიგნს ისევ ვფურცლავ...
მინდა, რომ ახალ გვერდზე აღმოვჩნდე
და თუ ოცნება მექცა ტკივილად,
მინდა, რომ წამით მაინც გამოვჩნდე!

როცა ყურს ვუგდებ დუმილის ჩურჩულს,
მშიერი სული ზეცას ვერ სწვდება
და რომ სიკვდილი გამიმიჯნურდა,
მოკვდავი სული დღემდე ვერ ხვდება!

გულის ტირილი იღვრება გარეთ,
ისევ ჩამიდგა სატანა კვალში
და ხელოვნება თავის დაკარგვის
მთელ სივრცეს იპყრობს უდარდელ წამში!

დავიჯერე, რომ დუმილი მეფობს,
რომ იყო კარგი მხოლოდ მითია
და მეც დინებას უტყვად მივყევი,
მოვინახულე ისევ „პითია“!

ვნახე სიბნელე, ვნახე სიკვდილი,
ვეწვიე მათ დამსხვრეულ ადგილებს;
ვნახე ბოროტი ძალების მარშით
სამყარო ძალებს რომ ანაწილებს!

დაბნეული ვარ და გითმობ ჩემს თავს,
რადგან მჯერა, რომ კარგად ვიქნები
და გაიფანტა წყვდიადის შიში,
რადგან მოწყალე, ვიცი, იქნები!

ეს არის ჩემი ეული თხოვნა,
ჩუმი ძახილი უტყვ უდაბნოში
და სნეული ვარ თუ დაბნეული,
დღეს იმედი ჩანს ჩემს მომავალში!

დიახ, დავეცი, მაგრამ ჯერ ვცოცხლობ;
ვიცი, წინ მაქვს ზღაპრული დღეები
და შტორმის შემდეგ ვიპოვნი ადგილს,
სადაც იქნება ლაღი ქცევები!

როცა გავახელ მწუხარე თვალებს,
ვნახავ კაშკაშა, მანათობელ მზეს
და უცებ ვხვდები, კარგად ვიქნები,
ისევ შევხვდები სიყვარულის დღეს!

სამყარო სუნთქვას იწყებს თავიდან
და მელოდება ახალი ერა,
რადგანაც ვხედავ შენს გამოწვდილ ხელს
მაშინაც, როცა მისი არ მჯერა!

მე გავიხარებ და განვაცხადებ,
რომ გამარჯვება ჩემი ღმერთია
და როცა ვიბრძვი, ვარ დამპყრობელი -
ბოლოს შედეგი მაინც ერთია!

და რომ არ შევცდე, არ წავბორძიკდე,
გთხოვ, გამიწიო ღმერთო გიდობა
და როცა ვგრძნობ, რომ ჩემი კვლავ გესმის,
ახალი დღეა... მოდის მშვიდობა!