თავისუფლება... ახდა ძვირფასო შენი წადილი,
ჩამოფერფლილა ბაბილონის დიდი გოდოლი,
ზღვისფერ ღრუბლებში დაფარფატებს შენი მანდილი,
ზოგჯერ დევნილი, დაფლეთილი სული ობოლი.

თავისუფლება... სილუეტი ვერცხლის მახვილის,
მუხლდაჩოქილი ლილისფერ ცას ეთაყვანება,
თვალს გააოგნებს ჰარმონია ქვეყნად ნახული,
უცხო რაინდმა სამდლობელს თავი ანება...

მშვიდობა... სულო, როგორც იქნა, გერგო ამანი,
გული ცას სწვდება ისე მიცემს გახარებული,
მორჩა, შეერთდა შესისხლხორცდა ყველა სამანი,
შენს უცნობ საფლავს სიხარულით ატატებული,

ამ ლურჯქათიბა გაზაფხულის ყვავილს დავაბნევ,
მძიმედ დაჭრილი შენს ხატებას ჩავეხუტები,
ლამაზ სახეზე მონატრების ცრემლებს ჩავაბნევ,
და სასიკვდილოდ დაჭრილს სული შემეხუთება...

სამოთხის გზაზე მიმავალნი, მოგესალმებით,
თავისუფალი დედამიწის მკვიდრნო ახალნო!
მხედრული მარშით ჩაგვიქროლებს ჯარი ალმებით,
მიიჩქარიან.. გამარჯვება ხალხს სურთ ახარონ.

ხელმოხვეულნი ჩამოვსხდებით ღრუბლის ნატებზე,
ხომ ავარიდეთ დედამიწა ჩემო აღსასრულს,
თეთრად შემოსილ და დანისლულ, მოხუც ყაზბეგზე,
ერთად დავუცდით ამ ეპოქის დიად დასასრულს.