ცხოვრება მინდა ცის კიდეზე განმარტოებით
და წამიერი ოცნებები შემომხარიან,
სახლს ავაგებდი ავდრიანი ვერხვის რტოებით,
რადგან ჩემს ფერად ოცნებებში ღმერთნი არიან!

მინდა შევღებო ცის ლაჟვარდი უცხო ფერებში,
ხალხს მივახალო პირველივე შთაბეჭდილება
და ამ უაზროდ უჩვეულო გრძნობის ენებში
კვლავ ილექება განუყრელი დროის დილემა!

სიცოცხლე მინდა დავამსგავსო ჩემს ფერად ზღაპარს,
ცას ვარსკვლავები ჩამოვკიდო - ლაღი ფერების
და ლაჟვარდოვან ცის კიდეზე მომავლის ლამპარს
ისევ შეეტყოს ის სილაღე ძველი ერების!

მინდა გრძნობები გაგიმხილო ამ დღის გახდამდე,
რადგან დაეტყოს მაგ გულს ჩემი ნაფეხურები
და თითქოს კიბით მივაღწევდე უფლის ტახტამდე,
ცას მივახატო წარუშლელი საფეხურები!

გრძნობებმა მინდა არ შეიტყონ გემო ომების,
არ ჩამოიქცნენ სიყვარულის ერთგული მთები,
ნათელ წერტილებს გავდეს გარეთ ლამპიონები
და მრავალფერად ციმციმებდნენ წვიმის წვეთები!

მინდა ცხოვრებას შევეჩვიო უკვე ათასგზის,
რომ ყველა შემხვედრს შევაგებო წრფელი ღიმილი
და არ შემომრჩეს უცნაური დარდი ახალ გზის,
რადგან ივსება საიმედო გრძნობებით მილი!

სიტყვები მინდა უნებლიედ ისევ მაჩუქო
და მერე უკან დაგიბრუნო შენი ქონება,
დაუვიწყარი მოგონება უნდა გაჩუქო,
რომ შევაერთოთ უკვდავებით ორი გონება!

მინდა წუთები მოგაშორო, დროს რომ ახელებს,
სიტყვებს გრძნობები მივაგებო სხვაზე გაცვლამდე
და სილამაზე - საათზე რომ წამებს აჩერებს,
ისევ ფერებად დაგიმარცვლო ამ დღის გასვლამდე!

და თუ დღეს ისევ ძველებურად გულწრფელად მიხმობ,
თუ სამუდამოდ გვიერთგულებს გრძნობა მშიერი,
ძველ მოგონებებს საუცხოო იმედით ვიხმობ,
რადგან სიკვდილიც ვერ იქნება უფრო ძლიერი!