***
ის რაც იყო,
დრომ წაიღო..
შენ აღარ ხარ უკვე ჩემი..
მაგრამ რაც არ უნდა იყოს,
მე შენ მუდამ მეყვარები!..
დრომ წაიღო სიხარულიც,
მე რომ მაბედნიერებდა..
ჩემი სიხარულის მიზეზს,
მხოლოდ შენი ღიმილი ერქვა..
შენი ჩემდამი სიყვარულიც,
არ ყოფილა ჭეშმარიტი..
მაგრამ მე ხომ კვლავ მიყვარხარ?..
მე ხომ ისევ შენით ვტკბები?..
ო, რატომ არსებობს ეს დრო?!..
რატომ ტანჯავს ასე ყველას?!...
ცხოვრებამ ყველას რაღაც მისცა,
და.. მე რა?!..
მე მაქვს მხოლოდ სიყვარული,
რომელიც სიკვდილზე დიდია,
მაგრამ შენ სრული ამ სიტყვის გაგებით:
ეს ყველაფერი ფეხებზე გკიდია!..

__________
პ.ს.