და შენი წასვლა,
უსათუოდ ჩემი ბრალია.
ჩემთან ვერ გხედავ,
დღეს ეს ჩემთვის დიდი ნაკლია.
წახვედი, მაგრამ
კვლავ მიყვარდე ჩემი ვალია.
შენ, რომ ვერ გწვდები
სიგრძე კი არა,
სიბრძნე მაკლია...




"მარტოდმარტოა" დარჩენილი დღეს "ჩვენი" ბარი,
ისევ ეულად იყურება "ჩვენი" მაგიდა
მე კი ვდარაჯობ, რომ აქ ვინმე სხვა არ ჩამოჯდეს
და მან არ შეძლოს მოგონების წამით გარინდვა ...




წვიმაა დღესაც,
ამიტომაც იჩქარე კარგო,
ერთ ოცნებასაც, რომ ვერ მიხდენ მე ამას ვხედავ.
შენ დამპირდი, რომ იცეკვებდი ჩემთან წვიმაში
მაგრად ამაოდ, მერამდენე წვიმაა ჩვენს თავს...



ჩემიდან შენამდე ძალიან შორია,
ჩვენს შორის გაბმული ხიდიც კი ჩაინგრა.
დღეს ვფიქრობ იქნებ და საერთოდ არც ღირდა...
ამ ურთიერთობის აღდგენა არ მინდა.
ჩემიდან შენამდე იმდენად შორია,
ბევრი რამ გვაშორებს, ფიქრიც კი არ მინდა,
მაგრამ ოდესღაც შანსი რომ მომეცეს
ვიცი, რომ ყველაფერს დავიწყებ თავიდან...



აი, ხო ხედავ ყველაფერმა აზრი დაკარგა,
უკვე არაფრის შესწორება არ გძალუძს შენ და
მე მაპატიე თუკი გული რამეზე დაგწყდა,
უსიტყვოდ გტოვებ, მაგრამ მტკიცედ მივდივარ შენგან ...



ეხლა, რომ შემეძლოს რამით დაგეხმარო,
ჰო! შენი გულისთვის ღიმილსაც დავთმობდი.
ეხლა შენს სახეზე ღიმილი, რომ ვნახო,
დედასგეფიცები ჩემს ღიმილს დავთმობდი ...



როცა მოვკვდები ხომ გამატან ჩემო შენს ღიმილს,
როცა მოვკვდები, შენ ხომ შეძლებ სევდა არ ზიდო.
მხოლოდ ამას გთხოვ თუ გაგასწრებ კარგო იმქვეყნად,
ღმერთს უბედობა არასოდეს, რომ არ შესჩივლო...



ამ ბოლო დროს წერის თავიც არ მაქვს,
შემომიჩნდა, რაღაც სევდის მახრა.
ვფიქრობ დღენიც ცოტა დამრჩა, მაგრამ
სულ არ ვდარდობ და ეს სულ არ მტანჯავს.
ჰოო... არ ვდარდობ, გთხოვ ნუ გიკვირს რადგან,
დღეს თუ არა ხვალე უფალს ვნახავ...




მოდი დაბრუნდი, იქნება და არსად არ გიშვებ,
ნუ შეგაშინებს ჩემი სახის ცივი ღიმილი.
ვცდილობ ამ ღიმილს გავატანო, მე რაც მაწუხებს,
და ღიმილს უკან იმალება დიდი ტკივილი...



სევდისფერ ბილიკს მივყვებით,
მე, შენ და არა-რაობა.
სიყვარულისფერ გაზაფხულს,
არ უწერია დადგომა.
მე გეუბნები
-მიყვარხარ!
შენ კი მპასუხობ
-მადლობა...
ეს ჩემო კარგო
გრძნობაა
არა
რაიმეს წყალობა ..



"და სიყვარული, როდისაა იცი ნამდვილი?"
ვერ ვიტან... ვერა... საოცრად მძულს მე ეს სიტყვები.
ნამდვილი არის ყველა გრძნობა, რასაც კი გავცემ
თუ ამას ვერ გრძნობ, რას მიხვდები, როგორ მჭირდები...



მრგვალი მაგიდის კუთხეში ვარ ისევ და ისევ,
არაფრის მომცემ, უიმედო საუბრებს ვისმენ.
მე, რომ შემეძლოს ღმერთს სიცოცხლის ნახევარს მივცემ,
მხოლოდ ერთხელ, რომ გამეგონა გული თუ გიცემს.



მუდამ ფიქრობდი, რომ შენს იქით
გზა აღარ მქონდა,
ბევრი ვეცადე მეგონა, რომ
გრძნობები გქონდა.
ხოდა მეც წავალ მიგატოვებ
უგზო ნავივით,
უჩემოდ ყოფნას დაგიტოვებ
საჩუქარივით ...



გრძნობის ქუჩაზე დაგინახეს გუშინ შემთხვევით,
წამსვე "მახარეს"
-უპოვნია შენი შემცვლელი,
მაგრამ ძვირფასო მე იმ გრძნობის
ახსნას ვერ ვძებნი,
სხვასთან, რომ ხარ და ისევ მე მწერ
კვლავ თუ შეგხვდები ...



და მე ყველაზე ტკბილად შევცდი ვამტკიცებ ღმერთთან,
რომ შენთან ყოფნას ვერ ვუწოდებ შეცდომას მძიმეს.
ისიც მინდოდა წასვლამდე, რომ მალულად მეთქვა
"მე შენ ტუჩების სიქალწულე შემოგაფლითე"...



ფიქრობ არ სტკივა ცას მზის ამოსვლა?
გაიჭრას უნდა ღრუბლები შუაში.
სწორედ ასე ვარ ვიცი, რომ მატკენ,
მაგრამ ჯიუტად ჩემიდან არ გშლი ...



ისე მომენატრე, სუნთქვაც მავიწყდება,
თვალებს არ უხდებათ ტირილი.
დიდი ტკივილია თურმე მონატრება,
თანაც უსაშველო ტკივილი...



ისევ საოცრად მომენატრე,
მაგიჟებს ეს და
ხვალ შეიძლება აღარც ვიყო ,
დღეს მინდა შენთან...



მოდი გეხვეწები ისე მიმიხუტე,
წამით არ ვიფიქრო ჩემი, რომ არა ხარ.
გრძნობა შეციებულს თავი შემომფიცე,
გთხოვ არ მაგრძნობინო, ჯერ რომ პატარა ვარ.
მოდი გეხვეწები, ყინვა შემომილღვე,
გუშინ შეციებულს სულში მაკანკალა.
გრძნობა გამიცვდა და ახლით შემიმოსე,
ვხედავ ჩემო კარგო შენ სხვას, რომ არ ჰგავხარ.
მოდი გეხვეწები ისე მიმიხუტე,
წამით არ დაფიქრდე შენი, რომ არა ვარ.
შენ თუ ვერ ივიწყებ, მე არ მაგრძნობინო,
ჯერ, რომ ბავშვი ვარ და ჯერ, რომ პატარა ვარ.



მიყვარხარ!
გაცვეთილი სიტყვა არის,
მაგრამ ფასეული,
შენი სიყვარულიც
მხოლოდ სიტყვებია
გრძნობადალეული.



ტირიან...
გრძნობებიც ტირიან,
ჰოო მათაც ევსებათ ფიალა.
გრძნობებიც გრძნობენ და ტირიან,
თუ როგორ დამტოვე მტირალა...
ტირიან ...
გრძნობებიც ტირიან,
გრძნობებსაც სახელი ეცვლებათ.
სიყვარულს დავარქვი სევდა და
ბედნიერებას "ეგ რაა?"...
ტირიან...
გრძნობებიც ტირიან,
გრძნობებმაც იგრძნო, რომ დამტოვე,
გრძნობებმაც იგრძნო, რომ მიყვარხარ
შენ კი ყურიც არ მათხოვე...
ტირიან...
გრძნობებიც ტირიან,
გრძნობებიც ვერ მტოვებს დიდხანს და
შენ ასე რა შემოგიტია,
მარტო რომ დამტოვე მტირალა...
ტირიან!
გრძნობებიც ტირიან...

ჩუმი 'პოეტესა'