ისევ გაწვიმდა - ჩამორეცხა თითქოს ცოდვები,
ცოდვები მთელი სამყაროსი სულ სუფთად მოაქვს.
მოაქვს ცრემლებად ზეციდან და მიწას ანარცხებს,
ანთავისუფლებს ცოდვებისგან სულ ყველა მოყვასს.

ისევ გაწვიმდა - ისევ აწვიმს გრძნობის გალავანს,
როგორც ქუჩაში ისე სულშიც ქარია ცივი.
ეხლა ისე ვარ ღიმილებსაც წვიმას გავატან
და ავტირდები მეც წვიმისებრ მხოლოდ ეს ვიცი -

ტკივილებისგან ძალა დაცლილ - ძლიერ დაზაფრულს,
ვერც სიხარულის სონეტები ვერ მგვრიან ღიმილს.
შემოგხედავ და უშენობით დაღლილ-დაქანცულ,
შემოგაპარებ უშენობით შემოსილ ტირილს.

ისევ გაწვიმდა - ჩამორეცხა ხალხის ცოდვები,
მაგრამ შენს ცოდვებს ჩემს წინაშე ვერ შეწვდა წვიმა.
ისე ყალბიხარ, როგორც ობოლ ბავშვის ღიმილი,
რომელსაც თითქოს უდედობა სულაც არ სტკივა.

ჩუმი 'პოეტესა'