სულ უეცრად გამახსენდი მარტოდ.
გადაჩეხილ ნაგებებს ვერ ავუარე გვერდით.
უეცრად შემაცია, და სადღაც გამიყვანა შორს ფიქრებმა წამით.
ისევ დაგეძებ ,სადაც შენი სუნი ტრიალებს გარშემო.
სათითაოდ ვითვლი ნაბიჯებს ,თუ სადამდე მომიწია შენამდე მოსვლა.
თურმე ქარსაც შესძლებია სიტყვების გადმოცემა..
ახლაც მათრობს შენი სურნელი..
ეს ბებერი ხეც გახმა,და ნაიარევად ცვივა ფოთლები, შორს მიჰქრიან ჩვენგან.
ვარსკვლავები აღარც მოსჩანს ,სულ განიფანტნენ..
სიტყვა „სიტყვით შემიძლია ერთგულება..
სიყვარულს კი ნუ განიწირავ,
რომ არ გაჩდეს გულში ბზარად.
შავ ფერებში ,თეთრ ფერებში გაგვიცვლიან,
რომ სიყალბე დაგვაბრმაოს.
ერთი ხედი მაქვს გასავლელი,სადაც ჩამესმის სიჩუმე.
ალბათ არავისთვის არ ვიქნებით ცოდვებში მოსაკითხი..
სხვის კვალს ვერ მიაგენი ადამიანო’ ისე დაიბენი, აგერია გზა და კვალი..
ვეღარც არჩევ ფერებს“ ვეღარც სიმართლეს..
თავ დახრილი ფიციც დადე, რომ იბრძოლებ ბოლომდე..
თვალი უნდა გაუსწორო რომ შეგეძლოს ერთგულება..
ქარსაც სცოდნია სიტყვებით გადმოსცემა..
ეს ბებერი ხეც გახმა უწყლოდ,სულ უეცრად ცვივა ფოთლები,ჩვენგან შორს მიჰქრიან.
ვისთვის ვიყავით ადამიანო ამქვეყნად დედამიწაზე,
თუ ფერად ‘ფერად ვერ გავანათეთ გზა ნათურებით..
ან რისთვის გვქვია ქართველები,თუ ერთგულება არ გვაერთიანებს სამშობლოსთვის..
ნუ დაიდებ გულში ბრალად ცოდვებს,
წინ დიდი გზა გვაქ გასავლელი რომ მტრად არ გვიქციონ დედამიწა.