სული აწრიალდა
წამში ჩქარა-ჩქარა,
სიტყვამ სიმარტოვის
მთებში გადამმალა,
უფლის ვიწამე და
ფრთები დამაფარა,
მაგრამ ტკივილები
ისევ განმიახლა
ფიქრმა სიკვდილისა
ტყვია გამაკარა
სევდამ სიმართლისა
სხივი დამანახა.
რატომ აწრიალდა
სულში შემოდგომა
ხვალინდელი დღე კი
უფრო შემეტკბობა,
ფიქრი ახლანდელზე,
ფიქრი წინანდელზე
ფიქრი ყველაფერზე,
რამაც დამათოვა,
ქართა რქაგრეხილი
რკალი სიმარტოვის
თუკი ატეხილი
ყველამ მიმატოვეს
ალბათ დაგვიშინეს
ცეცხლი ზარბაზნებით
და შენში შევნიშნე
მარად აღტყინება.
სცენა დატრიალდა
რაღაც უცნაური,
რატომ აბრიალდა
ცეცხლი უბედური,
შენს უმანკო თვალში
შენს სიტყვიერ სახლში,
შენ საყვარელ ქალში
ან საკუთარ თავში.
შენ ხარ, ვინც სჭირდება
მომავლად მსოფლიოს
ცხოვრება ძვირდება
მრავლდება ცოფიო,
მარტო გიყურებ და,
მხოლოდ გაკვირდები
თუკი იმ წუთებად
სუსტად დაიღრვები,
ჩემში გარდატეხა
მოხდა შემოდგომის
ზამთრის სიცივეთა
დრონი შემეტკბობა,
როცა სიხარული
ათბობს ყოველ ჩვენგანს
გვინდა სიყვარული,
თუმც, ვიცით რას ნიშნავს?
დაზუსტებით არა,
გული გვიწრიალებს
თითქოს ვცხოვრობთ მარად,
დროს რომ ვატრიალებთ.
თავში აგვივარდა,
ბევრი ყურადღება
სული უსულობით
უკვე ვეღარ ძღება,
მე ისევ მარტო ვარ
მე ისევ აქა ვარ,
და ისევ დამტოვა
ამ ცივმა ზამთარმა.
მარტმა გადამრია,
მისმა სიგიჟებამ
ფეხი დამცდენია
სახლის შენებისას,
ღამეს ვათენებდი
ყინვას შევუსწარი
ლოდებს ვაგორებდი
ღია მქონდა კარი,
სირბილს დავუძვერი
ქმნილან უძღოება
თავი დავიჭერი
მჭირს გაუცხოება,
გულში სიყვარულს ვერ
ვაშენებდი ბრძოლით
ლოდს ვაგდებ თავს ვუშვერ
ველი შედეგს ძრწოლით,
რატომ გამიჭირდა,
სიტყვების თამაში,
ვეძებ ჭეშმარიტებას
გონიერ კამათში
თუკი დამჭირდება
ვინმეს დახმარება
ხელს გავიწვდი, მაგრამ
ყველა მეტყვის - არას.
ამბობენ - მიყვარხარს
ამბობენ - ჩემი ხარს,
კიდევ ბევრ რამეს და
რჩება მხოლოდ სიტყვად,
არაფერს აკეთებს
არავინ ამ ქვეყნად,
თუ კი ვინმეს ეძებ,
იყავ თავის იმედად.


პ.ს.
უბრალოდ სიმარტოვის დაძლევაში მე ლექსების ჩახუტება მეხმარება.