შენი სურნელი ქარს წაუღია
და გული ჩემი არ დაუნდია,
თუ მარტოობა შემოგეძია
გთხოვ გულის კარი არ გქონდეს ღია
გთხოვ ჩემს წერილებს ნუ ტოვებ მარტო
შენ მოგელიან მუდმივად კარგო,
მე მათ ვუთხარი ვავედრე მნათობს
რომ მივუძღვენი ისინი სატრფოს
რომ მე მიყვარდა ყმაწვილი ერთი,
მის გარდა არვინ მინდოდა მეტი,
ღამე გავიდა ათასმეერთი
ვერ დავივიწყე ყმაწვილი ერთი.
მან დამივიწყა, ან ასე ფიქრობს,
ღამით ძილს უძღვნის თავს, დღისით მინდორს,
ჩემზე არ ფიქრობს, თავს ასე ინდობს
თუმც კი ხშირ ცრემლებს ვიცი რომ იცნობს.