ძილისპირულს სასთუმალთან მოგონება მომიჯდა,
დიდხანს ტკბილად მეჩურჩულა, საჩუქარიც მომიძღვნა,
გამახსენა ყველაფერი როგორ იყო თავიდან,
დამპირდა, რომ აღარ წავა საიდუმლო კარიდან;
მითხრა: „შენი სუნთქვა მესმის, როგორც ბრძენის სიტყვები,
მიჩურჩულებს საიდუმლოს, როცა შენ არ მიყვები...
მინდა ჩემთან ერთად იყო ყოველ წამს და ყოველ წუთს,
მარტო რომ არსად გაგიშვა... ვერ მიპოვნი კარგო წუნს!
მინდა დილით მზის სხივს მოვყვე, შენს ფანჯრებთან მოვფრინდე,
დაღამებას არ ლეოდო, მინდა ისევ მოგინდე.“
სანიმუშო ერთგულების ჰორიზონტზე ვპოვე ხმა,
„მიყვარხარო სიყვარულო“, წამიერად მომესმა!
მერე უცებ ფანჯარასთან ანგელოზი მოფრინდა,
არც ცრემლები, არც ტკივილი, სიხარული მომფინა,
მომეხვია, მანუგეშა, დაშორებაც მოგვიხდა...
სიყვარულის ანგელოზო, შენი კოცნა მომინდა!