მე ის გიჟი ვარ რომელსაც,
აღარ ასვენებს მუზები,
მუდამ სიყვარულს ვუმღერი,
და ამ დროს ვეღარ ვჩუმდები.
ვარსკვლავებს ვეთამაშები,
მიწაზე ვეღარ ვბრუნდები,
გაარს მახვევია ოცნების,
თეთრი ვეება ღრუბლები.
დღე-ღამე არეული მაქ,
ბუნებას ვესაუბრები,
დავდივარ ჩემთვის ვმღერივარ,
ხანაც უაზროდ ვმუნჯდები.
დრო ჩემთვის ერთი წამია,
აღარ მივყვები მას,
სიცოცხლე ისე მწადია
როგორც სინათლე თვალს.
მე ასეთი ვარ უბრალო,
გიჟს რომ ეძახის სხვა,
მე ის გიჟი ვარ რომელსაც,
მხოლოდ სიყვარულის სწამს.....