მე ისე მტკივა უშენობა, როგორც არასდროს,
სნეული გული ვეღარ უძლებს დარდს და სინანულს,
ჩემგან წახვედი, დამიტოვე მხოლოდ წარსული,
ალბათ ვერასდროს დავიბრუნებ ჩვეულ სიხარულს.

შენ ისე შორს ხარ, რომც მოგიხმო ვერ გაგაგონებ,
გაყევი ნისლებს, გახდი უხვო, მიუწვდომელი,
ეს განშორება ისე მტანჯავს, ვეღარ გავუძლებ,
ვერ ვიფიქრებდი თუ იყავი დაუნდობელი.

თუმცა არ ვჩივი, არ გამტყუნებ, ალბათ ასე სჯობს,
ბედნიერება დასრულების შემდეგ ფასფება,
ალბათ მიხვდები რა ძვირფასი ყოფილხარ ჩემთვის,
და ჩემს თვალებზე სინანულის ცრელი გაჩნდება.