ახლა ღამეა და ცა დაჰყურებს დედამიწას უიმედოდ
უიმედოდ იყურება და არ იცის რას სჩადიან
ხალხი,ხალხი ვერაგულად მოქმედებს და სამუდამოდ
ერთურთს ეჯაჭვებიან და თან დაღმართს ჩადიან.

თითქოს ბნელმა მპოიცვა ირგვლივ ყოველი
მუდმივად ქარი ქრის და ჩვენ კი კარგსაც მოველით
არც კი ვიცით საით მივქრით,ვით ობოლი ცხენი
მაინც მივყვებით ცხოვრების გზას,ვცდილობთ ვიყოთ მხნენი.

აღმართ-აღმართ მივიწევთ,თუმც აარ გვხვდება მწვერვალი
დარმართ-დაღმართ მივდივართ და ამასაც კი ვერ ვხვდებით
რომ აღარ შეგვრჩა გაბრწყინების აღარცერთი მარცვალი
ნაბიჯ-ნაბიჯ წინ მივიწევთ,მუდმივად კი ვცდებით.

ვცდებით ხშირად,ზოგჯერ ვნანობთ,ხშირად არც კი
სიძულვილი თან დაგვყვება,სიყვარულიზურგს გვაქცევს
გვიყვარდება იშვიათად,ხშირად ვნანობთ,ზოგჯერ არც კი
ასე თუკი განვაგრძობთ,ბნელი შეცვლის ნათელს.

ფიქრი გვიჭირს ცოდვილებს და ამაოდ კი განვსჯით
კარგ გზას რატომ არა? ცუდს ვირჩევთ და მარტივს
სხვის ნაკლს უცებ ვამჩნევთ,ჩვენსას კიდე ვმალავთ
ასე თუკი განვაგრძობთ,შედეგს მალე ვნახავთ!..