თუ დაიმალები, მოგძებნი სულ სხვაგან,
ნუ ფიქრობ ჭიდილმა მაშინოს მანძილთან,
მე ახლა გრძნობები ისეთი სუფთა მაქვს,
ისეთი თამამი, არ ვიცი რა გითხრა,
არ ვიცი სახელი რომელს რა დავარქვა,
მოდი და ესეც ჩემს ვაბრალოთ ხასიათს,
მოდი და ან სიტყვებს საზღვარი დავარტყათ,
ან ვთქვათ რომ სათქმელი აწ უკვე ხანშია,
ცხოვრებით ვიცი რომ წავაგავ ღამეებს,
ვიცი რომ არც ისე ზამთარი მიხდება,
რატომღაც მთვარეში სიმშვიდეს ვაღმერთებ,
და ვიცი მთვარე ჩემს განზრახვას მიხვდება,
ნაწილად ვიყოფით დღე, მზესთან შეყრისას,
ის სარკმრლს შორდება, მე გარეთ გავდივარ,
ორივეს სურვილებს წუთები შეცვლის და
მეც მზეში უაზროდ დავდივარ... დავდივარ...
დამაღრჩობს ქალაქი, შენ ხალხში სულ სხვა ხარ,
ნუ ფიქრობ მაჯობოს მანძილთან ჭიდილმა,
თუ დაიმალები, მოგძებნი სულ სხვაგან,
იქ სადაც ჩემამდე სხვები ვერ მიდიან.