თუ ძალგიძს დარჩე, ძველებურად მშვიდი და მტკიცე,
და არ დაიბნე,როცა თავგზა ებნევა ყველას.
თუ ძლგიძს სიმხნედ,შემართებად და რწმენად იქცე,
როცა შენს ირგვლივ მკვდარი არის შენდამი რწმენა.

თუ ძლგიძს მკაცრი მოთმინებით ელოდო ხვალეს,
ცრუს გაუტანელს, არ მიარგო სიცრუე ავი,
მოძულეს შენსას, მძულვარება შეუნდო მალე
და თან არც ქრისტედ არ ჩვენო არავის თავი...

თუ შეგიძია სულში მარად ოცნება რეკდეს,
მაგრამ ოცნების არასოდეს არ გახდე მონად.
გამარჯვებას და დამარცხებას თანაბრად შეხვდე
და ამ ორ თაღლითს მიეგებო ტოლად და სწორად.

თუ შეგიძლია აიტანო სიმართლე შენი,
ბრბომ სულმდაბალმა ვით აქცია ხითხითის საგნად.
იხილო ერთ დღეს დანგრეული ცხოვრების დღენი,
რასაც შესწირე და შენებას შეუდგე ახლად.

თუ შეგწევს ძალა მაგიდაზე დაყარო ჩალად,
რაც გაგაჩნია, გიშოვნია ოფლით და სისხლით.
წააგო წყნარად, წაგებული ჩათვალო არად,
იშოვნი კვლავაც და სასწორზე შეაგდო რისკით.

თუ შეგიძლია წარბი შეჰკრა, მოთოკო გული,
მოუხმო ნერვებს, გამაგრდე და ივარგო ას წელს.
ეს მაშინ, როცა სულიერად დაღლილს და დაცლილს,
ნებისყოფა გეუბნება, წინ მეთქი, გასწი.

თუ შეგიძია ბრბოში იყო და დარჩე კაცად.
მეფეებს ახლდე და გახსოვდეს მუდამჟამს ხალხი.
შენი ღირსება არ დაკარგო აროდეს არსად,
მტერ-მოყვარესთან პირდაპირი იყო და ლაღი.

თუ შეგიძლია გაიაზრო ყოველი წუთი,
აზრით დატვირთო, სამოცივე ფეხმარდი წამი,
მაშინ შენია, შვილო ჩემო, ეს მიწის ბურთი,
ადამიანიც მაშინ გქვია,დე გერქვას, ამინ...