გავა დრო, და მოვუყვებით შვილებს
თუ ამ გრძნობამ რა უღმერთოდ გვძლია
რომ სიხარულს გული ვეღარ იტევს
რომ ამ გრძნობას სიყვარული ჰქვია..

გავა დრო, და მოვუყვებით შვილებს..
სიყვარულის, ტრფობის ანა-ბანას..
წამო,კიდევ ვეჩურჩულოთ ჩიტებს
ნახე, როგორ ევლებიან ყანას..

გავა დრო, და მოვუყვები შვილებს..
რომ არ გვქონდა მუდამ ერთი ბინა
რომ ვეღარ ვთვლი ჩამოწოლილ ნისლებს
გულებში რომ სამუდამოდ გმინავს..

გავა დრო, და მოუყვები შვილებს..
რომ ნაყოფი ვერ დატოვა გრძნობამ
რომ ცხოვრება მოგაგონებს ზღვისფერს
ჩემი მზერის გამოსროლილ ტრფობას..

გავა დრო.. და.. მომიყვები, მარტოს..
ამ ცხოვრებამ რატომ გალოდინა
რად დამტოვე ეკბატანას ვარდო?!
ჩემთან რატომ ვერ დაიდე ბინა..