ხეიბარი ვარ!
და უცხო ბინის
ყრუ ფანჯარასთან
ვზივარ ობოლი.
თავისუფალი
ოცნებაც არ მაქვს,
ის არ ახდება...
დღეს უიღბლოა
ყველა ფიქრი,
თანაც როგორი...
სურვილიც არ მაქვს
ასრულება ვის ევალება?!
ხვალ წვიმა მოვა...
წამოიღებს ტკივილის მაგვარს...
ახლა კორპუსთან ხეს ჩამოსწყდა
ბოლო ფოთოლი...
ისევ ვვარსებობ,რომც არ ვიყო
არაფერს კარგავთ...
და საარსებოდ მაიძულებთ
რაღაც მოგონილს,
მოსაცოცხლებლად
პირში მაყრით
ყოველგვარ ნაგავს!
სად დავიმალო?
რით ვუშველო ცრემლებს
მოწოლილს...
გულის ხმა ისმის
ჩქარია პულსი...ჰო...
მალე წავალ.
ხეიბარი ვარ...
ყრუ ფანჯარასთან
ვზივარ ობოლი!
ჩემი ცხოვრება,
აწყობილი არია ქარმა
და ზუსტად მახსოვს მან
დააგდო ძირს ის ფოთოლიც...