შენ ჩემო ტკბილო ეს დილაც იყო უშენოდ ცივი
და ბუძელნიკმაც შენზე ადრე მაცნო რიჟრაჟი
და ალბათ ეს დღეც არ იქნება გამონაკლისი
და კიდევ ერთხელ გადავითვლი უშენო ნაბიჯს.
მცივა, იმდენად თითქოს შიგნით მაქვს აისბერგი
და დაკარგული ატლანტაზე ვეძებ შესაფარს
იქნებ ინებოს ამ ამინდმა და ერთხელ მაინც
გამათბოს ისე რომ ვერ ვიგრძნო მე უშენობა.
ღმერთო , გამეცრიცა მზერა უჩვეულოდ
და არც თვალები მაქვს ჩემად ჩემებური
სიტყვა მონატრებამ ასე შემომტირა
მალე მახსენეთო თორემ ვიღუპები.
ვზივარ და ვფიქრობ რას აკეთებ ამ წუთას, ამ წამს
და ვხვდები შენი ყველა წუთი ვიცი ზეპირად
ამ გულში ცხოვრობ რა ვუშველო დასწავლილ წამებს
ახლა უშენოდ დავისწავლი ოღონდ ჩემ წამებს.
იმაზეც ვფიქრობ მოსწყინდა ეშმაკს ჩემით თამაში
და განმაშორა შენ თავს ანუ მაცდურს ამ გულის
ამ დაწყევლილ გულს კი არა და აღარ მოსწყინდა
ამდენი დარდის , გლოვის , ნაღველის სულ თან ტარება.
სიტყვა მიგრძელდება თუმცა დრო მაქვს საკმაოდ ბევრი
ან კი სად ვჩქარობ ტკბილი უკვე აღარ მყავს ჩემი
და თუ კი შენთან საუბარი უკვე ავკრძალე
აქ მაინც გეტყვი სულ შენი ვარ შენად ჩამთვალე.