ახლა ისევ ბავშვივით მოვინდომე მეტირა
შევეხიზნე ცრემლიან სავარძლების ბალიშებს
უშენობა დამტვერილ ფოტოებზე ჰკიდია
სადაც უკვე სიამით ღამე გამოვიტირე
დილაა და გაწვიმდა , მზე არსად ჩანს მერე რა
კარადიდან მიმზერის შენი ტყავის ბრასლეტი
უშენობა დაეტყო ჩემს საწოლის ზეწარს და
სიმარტოვეს განიცდის კინოფილმის სერიაც
საზოგადოდ ვინახავ ჩახუტების ჩემოდანს
კარადაში დებისგან ჩრჩილი მოჰკიდებია
ახლა მე უშეობა ისე არ შემიძლია
როგორც ხატვა ჩემს ფანქრებს
გაუთლელი წვერიდან
გათენდა და სიმშვიდე მოეფინა გარემოს
და ივლისი ღიღინით ენაცვლება ივნისებს
შენი ვნების წყურვილებს მე ნატვრებში ჩავიკლავ
და ჩავტენი ჩრჩილშეჭმულ ჩემოდანში სურვილებს