მარტოდ მარტო ვარ ერთი ეული
ცხოვრებისაგან თვალახვეული
და ამასა ვარ მე შეჩვეული
და ამიტომაც გავხდი სნეული

ამიტომაც ვწერ უნიჭო ლექსებს
და ჩემს შველას ხომ ვერავინ შეძლებს
ამიტომაც ვღვრი ყოველდღე ცრემლებს
და ვერ ვუხერხებ ვერაფერს ნერვებს

და თუ მიშველის ეს არის ღმერთი
მხოლოდ ის არის აქ ერთადერთი
მეც ხომ შვილი ვარ მისი ერთერთი
სხვისთვის მე ხომ ვარ უკვე სულერთი

და ხომ ჩემს სატფროს სულ არ ვახსოვარ
არც მიცნობს კარგად, ხოდა მარტო ვარ
და მე ხომ არც მის შორი ახლოს ვარ
ასეთ დღეში მე ნეტავ რატომ ვარ

და მე ხომ ბევრი ცოდვები მადევს
ჩემი წარსული მე ხომ თან დამდევს
სხვისი ცოდვებიც მე ხომ თან გამდევს
მე ყველას ვუნდობ ვისაც რა ადევს

და არაფერი მე ხომ არ მშველის
როგორც ამბავი იმ ვაჟას შველის
როგორც ნაკბენი შხამიან გველის
როგორც ტარიელს დიდი რუსთველის

ღმერთმა მიშველოს მას ვევედრები
ვიცი ტარიელს ვერ შევედრები
და ვერც ავთანდილს შევეჩეხები
ამიტომ ღმერთო შენ გევედრები