წვიმის წვეთებად გადამდნარა
ყველა კლავიში
და როიალზე წვიმა უკრავს
კოკისპირულად...
ვუყურებ...ვუცდი
დო..."რე,მი,ფა"-ს
როდის დაიხსნის!
გარდაიცვალა ბოლო ნოტი
შემოწირულა...

ვუყურებ მაჯას...
წარმოვიდგენ რომ...გადავიხსნი,
შუა'ღამეა,
მომაკითხა ძილისპირულმა...
მე წასვლა მსურდეს?!
მაინც წავალ სხვა
ვერ დამიშლის...
სულ სისხლიანი მაჯებიღა
დამრჩა ხილულად...

მელოდიებში მარტოდ მყოფი
ფიქრში ჩავეშვი...
სიცოცხლის ძალას
ვეღარ ვხედავ...ამოიწურა...
ვუყურებ ქალაქს ფანჯრის
მიღმა ცრემლის გარეშე...
იმასაც ვხვდები რამდენს
ვძულვარ ან შემიძულა...

ვერაფერს ვერ ვგრძნობ...
ვეღარც ფეთქვას გულის არეში
ტანისამოსიც მთელ სხეულზე
შემოჭიმულა,
სულით ვშიშვლდები
მოლბერტის წინ
ფუნჯით,წამებში...
ჰო...ჩემს ოთახში
სითბოებაც შემოყინულა...