მინდა ვიცეკვოთ სიტყვის გარეშე,
ვიოლინოზე უკრავს მოხუცი,
თუმცა წლებგავლილ დროის თარეშად,
მივხვდი... უეცრად მეც რომ მოვხუცდი.

ვგრძნობ, რომ ხელები, რომელსაც ვახებ შენი სხეულის დაყოლილ კაბას,
უკვე სიბერით ჩუმად კანკალებს
და მას მოუთხრობს რაღაცა ამბავს...

ლამაზ ლეგენდას - სამყაროდ წასულს,
ზღაპრად დაწერილს და მაინც მართალს!
სადღაც ზეცაში სულით ატყორცნილს!..
ყველა ბგერის ხმას რომ გადამალავს.

მოუთხრობს განცდას, რომელიც ახლაც
გაუხუნარი სიცოცხლით ხარობს
და შენს სხეულზე დაყოლილ კაბას,
ფერებს უზიდავს რომ გადაათბოს.

შენ კი წლებს მიღმა ისევ ისა ხარ,
ანცი გოგონა და თითქოს ბავშვი,
მე ხომ სუნთვითაც... მხოლოდ შენი ვარ
და ამ წერილებს არასდროს წავშლი.

მინდა ვიცეკვოთ სიტყვის გარეშე,
ვიოლინოზე უკრავს მოხუცი,
თუმცა წლებგავლილ დროის თარეშად,
მივხვდი... უეცრად მეც რომ მოვხუცდი.