გლოვის ზარების ამაყი რისხვა
დაჩოქილ ღამის თვდებად იქცა
ჩაწოლილ ბურუსს სალამი მისცა
არსად ჩქარობდა,ჩემს თავთან იჯდა
ვატყობ,მიბიძგებს,დავტოვო მიწა
გულის სიღრმეში შენც ხომ ეს გინდა
და მთელ სივრცეში ტკივილი წვიმდა
სასმელს-სასმელი უაზროდ მიჰყვა
კვლავ მიწევს ჩვენს შორის ავაგო მიჯნა
შენს შორიახლოს დავიდო ბინა
უფრო ხშირად რომ მოვიხმო რითმა
არ მინდა ჩემი თავისგან მიხსნა
უნდა ვისწავლო სულ მარტო წინსვლა
მინდა,გავთელო თავიდან ის გზა