იძულებითი ცხოვრებით ვცხოვრობ.
სად დასრულდება არ ვიცი ბოლოს ...
ნატანჯი სულით დავბობღავ გზებზე , რომ სიხარული ვიგემო ერთხელ!

აღმართს მივყვები ფეხემი მტკივს ,
წვიმაში ქარში თოვსა თუ დარში
გვერდით მომყვება სულ ერთი ქალი ისიც დაღლილი ჩემსავით დარდით !

ერთი გვაქვს გულის ტკივილი მარად ,
ტკივიკი დარდი ცრემლი თუ კარგი
ორივეს ზურგზე ცოდვები გვაწევს არა ვიღაცის ჩვენივე თავის ...

გავდივართ გზას და ვიხსენრბთ ძველ წლებს ,
იქ იმ ძველბის ვიხსენებთ კარგებს
მერე ვიცინით თითქო პირველად
ერთმანეთს შევხვდით უნიღბო მასკით !

ტირილსაც ვასწრებთ , სანთლებსაც ვანთებთ
გავლილ აღმართზე ვბრუნდებით დაღლით
მერე დაფანტილ მასკებს ვპოულობთ და ტკივილებით ვირგებთ სახეზე.....

სახს: A. K ..... N. Y სგან.....