მე ხომ შენთვის მიძგერს გული
შენთვის ცოცხლობს ჩემი სული
შენთვის სიცოცხლეს დავთმობ
და წერასაც განვაგრძობ

მხოლოდ შენთვის ვდგავარ მე
შენ ხარ ჩემი სინათლე
მხოლოდ შენზე ვფიქრობ დღეს
ძველი დრო დამიბრუნდეს

შენზე ძველ ფიქრებს ვერ შევაფასებ
და სხვას ვერასდროს ვერ შეგადარებ
ვერ დავივიწყებ შენთვის მორთმეულს
ვერცერთ ვარდს, ტიტას შენთან მობნეულს

მოვა დრო და შენ გაჩუქებ კრებულს
სადაც ნახავ ნაწარმოებს შენზე
ერთხელ მოვალ გადაგიშლი ჩემს გულს
ნახავ დამწვარს ვით მცხუნვარე მზეზე

გაიკვირვებ, დამივიწყა ძლიერ
რად მოსვლია და ნეტავ რის მიერ
სულ გახსოვდეს სიყვარული ყოველთვის
ჩვენს ძველ ფიქრებს, მოგონებებს რომ ერთვის

სიყვარული შეიძლება შესუსტდეს
იმდენად რომ შესამჩნევი არც იყოს
საკმარისი არის მცირედ შებუნტდეს
გაღვივდეს და მარტო ჩუმად არ იდოს

იმედი მაქვს არ ბრუნდება არასდროს
რადგან ისევ გამაგიჟებს ახალ დროს
სჯობს რომ ვიყო სიწყნარეში მარტო
ვიდრე სევდით უიმედოდ ფართოდ

მე მიყვარდი სულ ყველაზე მეტად
და ვიყავი სულ გულის გატეხად
მე ვიცოდი ბრძოლას აზრი არ ჰქონდა
თუმც სიყვარულს იმედი თან დაჰქონდა

მხოლოდ იმედი არის რაც არ კვდება
და ცოცხალი ის ხომ მუდამ დარჩება
შეიძლება ეს უაზრობასაც ჰგავს
მაგრამ უიმედობის მე სულ არ მწამს

ამ ძველ გრძნობას გარს ვეხვევი მუდამ
ძალზედ ფრთხილად, არ გაღვივდეს სულ თან
შენს სიყვარულს მე ვეღარ გადავიტან
და მე ჩემს თავს სასიკვდილოდ გავიტან