წელიწადი შეიმოსა
და ჭრელებში გამოეწყო
ცუდი თუ კარგი ყოველი,
ძველი, ახალს გამოეყო.

თაფლისფერი შემოდგომა
იატაკზე ყვითელს აგებს,
წვიმამ ფოთლები გაფანტა
იძახის: -რა მოგვის ამდენს?

ოქტომბერი კიბეს ადის
მე მიყურებს, უცნაურად.
მეც კარს ვუღებ, შიგ შევყვები...
გავაყოლებ თვალს, ნაგლურად.

ოქტომბერის ყურებაში,
გამახსენდა ერთი გოგო...
ეს გოგოა ჩემს ერთ ლექსში,
რომ ვუთხარი "მინდა" ხარ თქო.

ოქტომბერში დაიბადა,
ოქტომბერში გავიცანი,
აი ეხლა მახსენდება
ოქტომბერში შემიყვარდი!

კი, კი უკვე კარგად მახსოვს
ოქტომბერში შემიყვარდი...
ოქტომბერში გადააგდე
მე რომ გაჩუქე ის ვარდი!

ოქტომბერმა იცის კარგად
რომ ვიყავით მხიარულნი...
ოქტომბერში აგიხსენი
პირველად ეს სიყვარულიც!
-----------------------------
-----------------------------
მ ი ნ დ ა
და ეს ზამთარიც განიცდის,
სიცივეს განიცდის სულში.
ერთი რამ გაგვათბობს მხოლოდ
შენი ჩახუტება გულში!

გული იყინება თითქოს
აღარ შეუძლია ფეთქვა,
და ეს გაყინული გულიც
სიყვარულსაც ვეღარ ბედავს...

ამ გულსაც არ შეუძლია რახდება ჭიშკარს მიღმა თქვას
ისე უნდიხარ ამ გულსაც
როგორც თვალის ახელა ბრმას.

აი, შენ კი ვერ გაიგე
რას ნიშნავს მე შენ მიყვარხარ.
უკვე სახელიც შეგარქვი
იცოდე ჩემი "მინდა" ხარ.