შენი სხვა ლექსები უფრო მომწონებია... ალბათ რითმა მეუცნაურა ცოტა, მაგრამ არის შენეული აქ რაც მთავარია...და მაინც სიამოვნებით წავიკითხე ^^
ბოლო სტროფი ყველა სიტყვაში მეცნო და ეკალმა დამაყარა... ამას რომ ახერხებ უკვე ზალიან კარგი ხარ ^_^

სულ უნდა წერო მეთქი რამდენჯერ გითხრა

აღარ დამანახო იცოდე,
ბოჩოლას თვალებზე ცრემლი,
განა არა, ჩემმა სიცოცხლემ,
მკვდარი იმედისთვის გელი..

ეგ ცხვირი აწიე ზეცამდე,
თუნდაც დაგეჯახონ ღრუბლები,
როგორ მსურდა გამომეცადე,
შენ აქ შავთეთრ დრამებს უნდები..

მითხარ რითიღა ხარ მამაცი,
ბრძოლის დაწყებამდე დამარცხდი,
ახლა შენიშვნებსაც ამაცლი,
წამოყენებასაც არ მაცდი..

ფრთებქვეშ გაეხიდოთ ლოდები,
ვკითხულობ და ასე მგონია,
ბნელში განაწირი მოკვდები,
თუ, ვინმე მოგძებნის გგონია?!

ადე, რამ ჩაგიკლა იმედი,
მინდა ამოხეთქოს გრძნობებმა,
აბა რა ვუთხარი იმ ექიმს,
შენც თუ გაგიყოლა ბოდვებმა..

კივილის ხმას მინდა გამოვყვე,
ახლა ხრიალით რომ ამოსდის,
შენს სულს, რატომღაც, აქამომდე,
ისევ იმალები.. გამოდი..

მიდი.. უკვდავება დახატე,
ყორღანისფერ ჩალის მეიდნად,
გააუფერულდა და გახადე
მთვარის კაბა გრძნობებს ხეიბარს..

მინდა რითმა როგორც ქაოსი,
რითმა შენეული, გრძნეული,
თავი გეცოდება დაოსილს,
ამად გათანგულხარ სნეული?!

ჰო მე ბლა მსურს როგორც ლამბალო,
ურმიულ წკრიალს რომ გადაჰყვა,
ქალავ, თუ გაკლია ომბალო,
ოხრად ხარობს აქეთ, გადალპა!

რავი დღესაც ისე ვერა ვარ,
ცოტა ეს ტრაგიზმი მაწუხებს,
ახლა შენი ლექსი მეამა,
მგონი დავეხსენი მარწუხებს,

ჰოდა ვინ მამარცხებს მითხარი,
ვცდილობ მართლა ვიყო მამაცი,
ოხ რა გული ვერ გავიხარე,
ვინმეს სახის ნიღაბს ავაცლი.

კაი ბოდვებიღა მაკლია,
რაღა სისულელეს მაბედებ,
დარდი ჩემი დიდი ნაკლია,
მაგრამ მითხარი რა გაბედე,

ბევრი უკვდავება მეხატა,
უკვე მოძველდა და დავმალე,
მარტო დღეს კიარა ვეღარც ხვალ...
სნეულს ვეღარაფერს მავალებ.

ჰო მე ბლა ვარ ვითომ "ელი"-დან,
სტყვებს უსასრულოდ რომ ვწელავ
ტვინში ერთი სიტყვა შევიდა,
რომ მე კარგი ლექსი მეწერა:დდდ

ხომ იცი არა რომ ვგიჟდები შენზე?
ჰოდა სიტყვები რაღა საჭიროა
ჩემი სასწაული ხარ შენ!

ras saqmianob

aq xar ......