აფხაზეთის შვილი ვარ და ამაყი ვარ ამით
მოგონებებს თავს ვუყრი და გავიხსენებ წამით
მახსენდა ჩემი ოდა და ის თბილი წლები
ბებოს "ძუნუ"მახსენდა ჩემი თბილი კერა.
გალის წყალზე მე და ქარი როგორ ვთამაშობდით,
მერე მამას გავიხსენებ მივარცხნიდა დალალს
თან ამბობდა: -ეს რა კარგი მარგალიტი მყავხარ
გენაცვალოს მამაშენი გაიზარდე მამა..."
ამ სიტყვებზე მაშინ მართლა გულით გამეცინა
გულჩვილია მამაჩემი გავიფიქრე მაგრამ
ახლა როგორ მენატრებააა..ახლა როგორ მინდა
მამის მკლავზე რომ მეძინოს ისევ ვიყო "ნანა"
"ნანა სქუა" რომ მეტყოდა ბებოს თბილი ბაგე
"ნანა სქუა სკანი ჭირი სი ქუგგალე ბები."
როგორ მინდა მომეფეროს როგორ მინდა ისევ
აშო ჩელა ვიმღეროთ და მიკოცნიდეს თვალებს.
გალის წყალზე როგორ მინდა ვითამაშო ისევ
და ქარი რომ დაუბერავს მივეფარი კლდეებს
მამამ თმები დამივარცხნოს იმ ხის სავარცხელით
როგორ მინდა ჩემს დებს შორის ისევ ვითბო ხელი.
აფხაზეთის შვილი ვარ და ამაყი ვარ ამით
გულს მიჭამს და მენატრება ჩემი მიწის სუნი
ძველებური გაღიმება და ის თბილი გული
ყველა სიტყვა მენატრება ბებოს წარმოთქმული.
ლექსის ავიტორი ანგელინა ჭანკვეტაძე.