მე ვარ ბანალური,თავნება
მგონი ზენიტში ვარ ისევ და
მინდა შემოგხვიო მკლავები
სუნთქვა მოგაფრქვიო კისერთან.

ფიქრი გადამექცა წამება'დ.
იცი?!უშენობას ვერ ვუძლებ,
ვეღარ მოვიშუშე შრამები
სულზე შეხორცებულ სხეულზე,

რაღა ბობოქარი...ქარი ვარ,
მცხელა,სიყვარულში ვიწვები,
ჩემგან ყველა გრძნობა წავიდა,
თითქოს ცრემლებისგან ვიცლები.

მოდი...ჩამეხუტე თავიდან,
და მაგ თვალებს ნუღარ მარიდებ,
თორემ აღარ მოვალ ხვალიდან,
ზეგ კი უჩემობას გაიგებ.

დილა უაზროა ღამემდე,
მერე გამოვდივარ კანიდან,
სტროფებს დამწვარ ყდაზე დავეძებ.
თუ კი ამ ყველაფერს ავიტან,

სხვა დროს დავუჯერებ ამინდებს.
შენ სულ არ გენდობი წამითაც,
კრებულს მაგიდაზე დავიდებ,
იქნებ ამოვიცნო რა გინდა...

დავრჩი ბანალურიც,თავნებაც.
ვიცი ასეთს როგორ ვერ მიძლებ,
ვატყობ ყველაფერი მთავრდება,
ფილტვებს ვერასოდეს შემივსებ.

მოდით გამიხსენით გალია,
უნდა გავაფრინო ფიქრებით,
ვერ ვძლებ...მენატრები ძალიან.
არანორმალურად ვიღლები.

გული ფეთქვას შეწყვეტს...გამრიყავ.
თუ გინდ სულში რაც მაქვს წაიღო,
დილას საღამომდე გავიყვან,
მაგრამ ღამის ფიქრებს რა ვუყო...

ავტორი:ელისაბედი/bla.ell