პ.ს ჩემი არ არის!


მე მოგიყვები სულ ყველაერს რაზედაც ვდარდობ,
მე მოგიყვები რომ ტკივილებს ვმკურნალობ ვშველი,
შენ კი ჯიუტად ჯვარზე მაკრავ როდესაც ამბობ,
რომ ყველაფერზე არ ვიყავი შენთვის წამსვლელი.
მორჩა დამთავრდა, დავიღალე,
ბევრ სიცივეს არ დავიჩივლებ
ზამთრის წასვლას, თოვლის დნობასაც,
იცი? ისეადაც არ მაკლია ირგვლივ სიცივე,
მაგრამ არ ვამბობ რომ სიკვდილია ეს უშენობა,
რადგან ყველაერს საბოლოო დასასრული აქვს,
ამ სამყაროსაც, ამ სუნთქვასაც, სუნთქვის პატრონსაც.
მე ვძლებ იქ, სადაც სულ ყველაერს შენი სუნი აქვს,
და გაღიმებაც შემიძლია როცა მარტო ვარ...
და ასე არის!
ყველა ზღვას აქვს სადღაც ნაპირი,
და ასე არის!
აღარ გელი, აღარც კი ვიდარდებ,
ყველა ისეთი დაბრუნების,
შენი აღარ მჯერა როცა სიცივე
შენს გარეშე გამოვიზამთრე...!!!
-------------------------------------

მაპატიე რომ გავბედე მე ოცნება შენზე,
დავიღალე და აღარ მსურს რომ ვიზრუნო სხვებზე,
დრო მოვიდა რომ დავიწყო ცოტა ფიქრი ჩემზე!
მე კომენტარს არ მოველი ჩემს დაწერილ ლექსზე,
მაპატიე რომ გთხოვე კიდევ ერთი შანსი,
აღარ მინდა რომ გავიგო მე ცხოვრების არსი,
ნეტავ საით იყურება, ვის უღიმის ღმერთი,
შენნაირი იბადება, ათასიდან ერთი !!!

ავტორი: ელიზა შამუგია