სადღაც შორს,სადაც მუდამ დარია;
სადაც მზემ დრო და დარდი არია;
სადღაც შორს,სადაც შენ არ იქნები
იქ წავალ,მშივიდად ჩუმი ფიქრებით.

სადღაც შორს ვიცი,ბენდიერება
შემოანათებს,დარჩება ჩემთან;
ეს არ გეგონოთ ქედნიერება
არ მიწერია ვიყო იმ ერთთან.

სადღაც შორს არ მაქვს ჩემს თავთან დავაც,
შენთან ახლოს ვარ?უფრო ვერ გავძლებ;
გიყურებ როგორ მშორდები კვლავაც
შენგან შორს წავალ და ამას დავძლევ.

სადღაც შორს მელის მე მომავალი
სადაც რატომღაც შენ არ იქნები
ეჰ,რას მპირდება ეს დრო მავალი,
სად აღმომაჩენს დროის ისრები?

სადღაც შორს წავალ ჩუმად,უმიზნოდ;
მთავარია,რომ მალე გაგშორდე;
მსგავსია,რომ გულს ტყვია უმიზნოთ,
ადვილია, რომ შენს სწორს დაშორდე?

სადღაც შორს,სადაც სევდაც მოივლის;
სადაც არჩენენ დაფლეთილ გულებს;
შევხვდები იმას,ვინც მე მომივლის
იმას გავყვები,ვინც დამიგულებს...