შენ გაქვს შანსი, დღე რაიმე ახლით დაიწყო,
თუმცა ისევე აგრძელებ ლოგინიდან წამოწევას მძიმე ლეშის,
როგორც გუშინ, ერთი კვირის წინ ან თუნდაც წლის...
ბრაზი გერევა რომ შენმა დაბადებამ ვერაფერი შეცვალა და
ვერც ვერავინ შენიშნა.
ვარსკვლავები კი რომლის ცქერაშიც ჩაგეძინა, დეკორატიული აღმოჩნდა
და ვერანაირ იმედსა და სიხარულს ვერ განიჭებს
მისი პირფერობა და ციმციმი.
შენი სხეული ყარს იმდენად,
რომ შეგეძლოს ზიზღით შეაქცევდი ზურგს,
მაგრამ შენ შეგიძლია მხოლოდ არსებობას შეაქციო ზურგი,
ზურგი შეაქციო იდეას,
ბინძურ და უპერსპექტივო სამყაროს ყალბი ვარსკვლავებით,
რომელიც შენთვის ისევე უინტერესოა,
როგორც ლოთი მეზობლის დარიგება,
სულის ჩურჩული დამაყრუებლად ხმაურობს შენში,
თითქოს გთხოვს დასარჩენ ადგილს და ფარისევლობს,
შენ კი კლავ მას,
კლავ ფასეულობას,
კლავ თვისებას,
კლავ იდეას და საკუთარ თავს