აღსასრულამდე ჯერაც შორია,
ვხედავ, მომწვდება მალე ქაოსით,
ჰოდა მშვიდობით, დროა წავიდე,
ზემოთ ვეახლო ცაში, დალოცვილს..

უარესდება როგორც ფიქრები,
მეხსიერება.. რიტმიც დაირღვა,
ლექსის კი არა, გულის ცოდვილის,
და ვეღარ ვხვდები, როგორ აღვითქვა..

ჩერდება ჩემთვის მატარებელი,
და როგორც იქნა, აი, ჩავდივარ,
ძლიერ დამძიმდა სატარებელი
ჩემი ჯვარი და დაბლა ვაგდივარ..

როდია ჩემო მკითხველო ლექსი,
გტოვებ დროებით, ალბათ, ნახვამდის,
რჩება სიცოცხლეს ობოლი ლექსი,
და სამი ლიე რჩება სახლამდის..

მივდივარ, ალბათ დროებით გტოვებთ,
თუ დამივიწყებთ, ეგეც გაივლის,
მე ერთადერთი რამე ვითხოვე,
ის ერთადერთიც წავა.. ჩაივლის..

ნუ გამიუქმებთ უთხოვრად პროფილს,
ალბათ მკითხველი ვიქნები აწი,
ო, წავიკითხავ რამდენს ვინ მოთვლის,
ახლა კი დროა, წავიდე.. დავწვე..

მადლობა ყველას არსებობისთვის,
ვინც დარჩით, მათაც ვინც აქ დამტოვა,
დიდი მოვიგე.. მცირე ომისთვის,
სიკვდილის პირას მაინც მარტო ვარ..

მომენატრებით, ღმერთმა ხომ იცის,
დამესიზმრება ბინდი დილამდე,
დავთვრები რატომ? თავად არ ვიცი,
თუ არ გავთენდი იქნებ მივლაგდე..

რასაც დაგპირდით თუკი ოდესმე,
კვლავ შეეხება ჩემი კალამი,
თუ დავასრულო და აქ არ დავდო,
მთელი დიდება იყოს არამი..

განსაკუთრებით ბოდიშის მოხდა,
მე ბალთაზარის ფანებთან მმართებს,
რა ვუყოთ, დროა, ახდა და მოხდა,
აღარც აზრი აქვს და არც მადარდებს..

მშვიდობით არა, ყველას ნახვამდის,
აქეთ თუ არა, იქით შევხვდებით,
სამი ლიეღა დამრჩა სახლამდის,
რა იქნებოდა, შენი შეხებით..


დიდი მადლობა ყველაფრისთვის. ყველანი ძალიან მიყვარხართ. გამიხარდება თუ დაგიბრუნდებით. პროფილი არ წაიშლება...
მადლობა და ნახვამდის