ბნელა, ვერ ვხედავ საერთოდ ვერაფერს,
მე შენთვის, მე შენთვის გავიღებ ყველაფერს!
ჩემს გულში შენ აწვდენ სულ ყველას, ყველა ფერს.
მინდა, რომ ყოველთვის ვხედავდე ჩემს ნაფერს.

სინათლე ამ ცაზე ხომ აღარ გამოჩნდა,
ეს ჩემი გული ხომ შენს მონად აღმოჩნდა!
ამ გულს ხომ დანა და ტყვიები გამოცდა,
რადგანაც ეს გრძნობა მას ბევრჯერ წამოცდა!

ჩემთვის ეგ პასუხი დამსჯელი რაზმია,
შავი ღვინო კი ჭიქაში ასხია.
ჩემთვის გრძნობა არს ტყვიების არმია,
მე შავ ღვინოს ვსვამ, ლოთობამ ამრია!

ლექსები ამ გულის უცვლელი ფარია!
გარშემო სიკვდილის, სიკვდილის ქარია!
მე ვერ მეკარება, ლექსები დარია,
ჩემს ირგვლივ უცვლელად, ისევ ავდარია!

ვშიშობ ეს ქარცეცხლი მე მალე დამწვავს!
ვიცი ეს გრძნობები, რომ არფერს არ ჰგავს!
ქვესკნელში ჩამაგდებ შენ მე ვით ნაგავს,
ალბათ არ მოისმენ გრძნობების ამბავს!