როგორ დავიღალე ასე უმწეობით,
თითქოს მიმატოვა ყველამ.
დარდი არ მეშვება, ოცნება გააქრო,
გულიც დარდისგან ღელავს.

სული ავსებულა კვლავ მწარე ფიქრებით,
თვალზე აკიაფდა ცრემლი.
მწარე რეალობამ თითქმის გადამძალა,
ოცნებას მოამტვრია ფრთები.

ქვეყნის გაჭირვება გულზე ლოდად მაწევს,
ისევ გადამღალა ფიქრმა.
შვილების ტირილი "დედიკო მშიაო",
დედების გაყინული მზერა.

უმწეოდ ზეცისკენ აწვდილი ხელები,
ღმერთო შეეწიე ყველას.
ღამე ცრემლებით აღვსილი თვალები,
შვილებზე დარდით ელავს.

დილის მილოდინი, დარდით გავსებული,
დღეს რა იქნება ნეტავ.
სასადილოდან მცირე ულუფა,
როგორ ამყოფინოს დედამ.

მწარე რეალობა, დიდი სიდუხჭირე,
მშობლის უსაზღვრო სევდა.
ნეტავ გვეშველება და ამოვისუნთქებთ,
ნუთუ მოვიშორებთ სევდას.