არადა პირიქით არ უნდა იყოს?
თავს ვისღა ვაკლავ? ან ვიღა მიხმობს?!
გზააბნეული გეძებ თვალებით,
მალვით კი არა გამომჟღავნებით.

თვალები ჩემი შენსას ხვდებიან,
მაშინ იწყება გრძნობათა ღელვა,
სხვები ამასაც ვერ მიხვდებიან,
გულიდან ფეთქვას,ქარ-ცეცხლის ფრქვევას

ეს ვითომ ჭროღა,არადა მწვანე
მუქია?როგორც მზის დაბნელება?
თვალები თუნდაც ნათელი გქონდეს
გრძნობა ამ თვალებსაც ეკარება

სიყვარული ხომ არ იმალება,
ის მაინც რჩება,არ იკარგება
სიყვარულია ის ნაზი გრძნობა,
გრძნობა,რომელსაც თან ახლავს ნდობა

მიზეზი მივხვდი იმ ყველაფრისა,
იმ,ყველაფრისა სრული გაგებით
დაფიქრებულხარ ოდესმე? და გითქვამს,ღირდა?
გზააბნეული რომ დამეძებენ მისი თვალები

ვფიცავ!ამ ქვეყნის ცასა და მიწას,
გადავიწყება შენი,რომ მართლაც მინდა,
ვფიცავ!ამ ქვეყნის მზესა და მთვარეს
რომ,არა! არა! არ შეგიყვარებ!