დავდივარ მარტო დავეხეტები,
ჩემთვის ქუჩაში ,მხოლოდ ეულად
ერთ დროს ვიგრძენი , წარმოვიდგინე
ეს ჩემი თავი თითქოს რჩეულად

მე კვლავ მახრჩობენ აზრნი ღვთისანი,
თუ როგორ ვსძლიო ამ პირქუშ ეშმაკს
და ალბათ ჩემი პასუხი ისარი
აზროვნება რომ ზნეობას ლეკავს

სიცოცხლეშივე გამეფებულმა
ტანჯვამ რომ, სძლია ყველას უკლებლივ,
სულით წმინდა და დიდებულებმან
გადარჩა ყველა თითქოს უვნებლივ

რომ,შეიცვალა ყველა ჩვენს ირგვლივ,
იცვალეს ფერი , მხარემ და აზრმა
და ყველაფერი ამის მიზეზი
იყო ისე ფაქტი - ეშმაკი განდგა

კაცმა გარისკა, დაიწყო ფიქრი
მანვე მიაგნო ჭეშმარიტებას
რომ სამოთხეა მხოლოდ ის ერთი
რომ იმსახურებს ქება-დიდებას