ფიქრმა მოიცვა მთელი სხეული,საგონებელში დავრჩი ეული
და შენს ლოდინში უძრავად დუმდა გაგიჟებული ჩემი სხეული,
ვეღარ ითმინა, რომ ამოიფრქვა გრძნობათა ღელვა,
ამდენხანს მარტომ გზა რომ იარა ჩემმა იარამ, გადამიარა.

მე გადავლახე დაბრკოლებანი: ზღვები,ხმელეთი თუნდაც ველები,
შენი თვალები დამხვდა დიდრონი , სავსე წითელი, აღშფოთებული
შენმა იარამ სული შემიძრა, რომ აირეკლა ჩემს დიდ გრძნობებში
მე გაგეცალე , რომ ვერ გავბედე ის განმეცადა რაც შენ შეძელი.

სულ-მოხუთული მე ვეღარ ვგრძნობი შენთან შეხებას
სულ-მოუთმენლად მე შენ გელოდი , შენზე ვფიქრობდი,დაუმონებლად
როცა შევძელი ხმის გაგონება , იმ წამს ვუარყვე შენ რომ იყავი,
რადგან ,გულის ხმა მე კვლავ მაგიჟებს ,ისევე როგორც ადრე მარტივად.

ნაზმა თითებმა , ბროლის ტუჩებმა ვეღარ გაუძლეს ამდენ იარებს
და გადავწყვიტე შენგან მალულად , წავიდე მარტო დავრჩე რჩეულად,
ჩემს თავზე ვიღებ მე შენს ტკივილებს , არ შეგაწუხებს აღარასოდეს
მე თავს მოვიკლავ და თან წავიღებ , სამარეშვე რომ გავიყოლებ,
ისე ღრმად ჩავფლობ, შენთან ამოსვლას ვეღარ ლამობდეს.


თქვენგან მოველი შეფასებას,,ძალიან მაინტერესებს