მე ვერ ვივიწყებ შენს პირველ კოცნას,
ათრთოლებული ტუჩების ლტოლვას,
ღამით მთვარის შუქს,მესაიდუმლეს
და გულის ძგერას სიყვარულისგან.

დახუჭულ თვალებს,იმ პირველ გრძნობას,
შენს სიყვარულში გახვეულ ტრფობას,
თვალთაგან ნადენ ცრემლების გროვას,
აკანკალებულ სხეულის თრთოლვას...

მთვარე მახსენებს შენს პირველ კოცნას,
ღამე კი შენი დაკარგვის ტანჯვას.
თვალდახუჭული ვიხსენებ იმ წამს,
ცრემლი მაფხიზლებს და მამცნობს მორჩა.

და, ვიკარგები ღამის წყვდიადში,
მე,
ისევ მე
და პირველი კოცნა.