ვიცი, რომ ოდესმე ყველანი მოვკვდებით,
მაგრამ სულ ცოტანი, ცოტანი ვცხონდებით.
ვიცი, რომ გრძნობისგან ყველანი დავთვრებით
და გრძნობის საფლავთან ყველანი დავწვებით.

ვიცი, რომ ამ გრძნობას სულ არ აქვს ასაკი
და შენ რომ გიყვარვარ არს იგავ-არაკი.
ვიცი, რომ სიბნელეს მე მიმცა ცხოვრებამ,
მტკვარში მომისროლა გრძნობის გაოხრებამ.

ვიცი, რომ ოდესმე სულ მარტო დავრჩები
და მე ამ ხალხისთვის უჩინრად გავქრები.
ვიცი, რომ მაგ ტყვიით გამიხვრეტთ შუბლს
იტყვით: "ვით ცოცხალი მკვდარიც კვლავ დუმს."

ვიცი, რომ შენ მე გამაწნი სილას!
მაგრამ მე ვიტყვი:" გამიშვით, მიყვარს!"
ვიცი, რომ ოდესმე ჩამარტყამ მახვილს,
მაგრამ ეს სხვა გრძნობას მაინც ვერ გახსნის.

ვიცი, რომ ვერასდროს ვერ გპოვებ ანნა,
თუმცა მე ამ ლექსმა შორს წამიყვანა!
ახლა კი წავედი, ეს ბოდვა მორჩა!
ვგონებ, რომ არფერი მე არ გამომრჩა!