სულ ოდნავ ჰფანტავს სიჩუმე ნათელს,
მთვარე დღეს თითქოს უფრო ცივია,
მე გრამით მეტად მიყვარდი ამ დღეს
და ამ მცირედით გადავირიე.
ოქტომბერს სუსხი ეფინა დარდად,
უძრავ ხეებსაც მოსწყდა ფოთლები,
თუკი შენამდე ვერ მოვალ, კარგო,
იცოდე სხვისთვის აღარ მოვკვდები.
იცოდე, მზეც კი არ ჩადის ისე,
როგორც იმ დღისით, როცა გიყვარვარ,
აცივდა ხელებს სითბოსთვის ვიფშვნეტ,
ჩემს ცხოვრებას კი შენთვის ვიპარავ.
სიჩუმე ნათელს გზას უთმობს, ვდარდობ,
მთვარე დღეს თითქოს უფრო ცივია,
თუ გრამით მაინც გიყვარვარ, კარგო,
ჩათვალე, უკვე გადავირიე.
~ბ.ბ.~