გახსოვს რომ გიყვარდი? მზე იყო, ცა იყო,
გახსოვს, რომ გრძნობები შუაზე გაიყო...
ჩვენს თავზე ღრუბელი ხან იყო, ხან არა,
ბალახის სურნელი... მწვერვალი ჭაღარა...
გახსოვს რომ გიყვარდი? გიყვარდა მაისი,
რაც შემდეგ ზაფხულმა წაიღო თავისთვის,
ახლა აქ ღამეა, მთვარეა, და ცივა,
დასცვივდა ფოთლები ხეს, სულში იწვიმა,
დაბერა რამდენჯერ ქარებმა, მციოდა,
განეწყო ამინდიც რამდენჯერ საწვიმრად,
კიოდა ჩემს ირგვლივ დიდი და პატარა,
აშალა ღრუბელმა მარტივით ცხოვრება,
გზებს ვეღარ გავუგე, სად აღარ მატარა,
წავშალე ლექსები, დავტოვე "ნოეღა",
მწვდებოდა ზამთარი ალესილ კლანჭებით,
ატანდა სიცივე სხეულში თანდათან,
მეც, როგორც ანარეკლს, გატეხილ სარკეში
ვაგროვებ წარსულის ნამსხვრევებს გზა და გზა,
ვაგროვებ რაც მორჩა, ფიქრები მაწამებს,
მისდევენ წუთები ერთმანეთს თავისით,
დღეები ტოვებენ თავ-თავის ნაკვალევს...
და ვიცი გიყვარდი, დღეს არც ეს არ ვიცი.
დღეს მარტი არაა, არც მზეა საამო,
არც ზეცა ისეთი ლურჯია ჩვენს თავზე...
და თითქოს ყოველი ნოებმრის საღამო
ზრდის მანძილს ორს შორის, ჩემიდან _ შენამდე.

Selassie