შიშველ სხეულს საღებავით განგებ გისვრი,
მომწონს როცა დილით ცდილობს მოშორებას,
მომწონს, როცა სიცილითაც არ იღლები,
როცა ნახატს გაჩვენებ და ვერ ცნობ შენს თავს.

ღამის წყვდიადს არ უხდება სიყვარული,
მეც ვდარაჯობ ყოველ ღამით ამ ჩვენ გრძნობას,
არ ვიძინებ, ფანჯარასთან ვიმუხლები,
ისევ გხატავ, არ გამომდის, მაინც გხატავ.

დილით, როცა მზე სარკმელში შემოაღწევს,
მოვდივარ და ჩუმად გვერდზე მოგიწვები,
გაიღვიძებ ან უბრალოდ ინსტიქტურად,
გულში მიკრავ, მეხვევი და მეფერები.

მხოლოდ ასე, მხოლოდ დილით შემიძლია,
ჩავიძინო და უბრალოდ მოვრჩე ფიქრებს,
არ ვარ გიჟი, გეფიცები გიჟი არ ვარ,
ან რა ვიცი, შეიძლება გამაგიჟე.