აღსდგება ისევ ცეცხლი ფერფლიდან
როგორც ნეპტუნის ველზე ფენიქსი,
სიახლის შთანთქმა კვლავ ისე მინდა,
განსხეულებას უკვე ვერ ვუცდი..

მოღელავს სისხლის ტალღა ახალი
რათა წალეკოს რაც არ აშენდა,
და მე ფერფლიდან, როგორც ნაცარი,
შევიფითრები გველის სახედ და

თეთრით მოსილი სამყარო შავი,
ახალ საწამლავს ხალხზე გამოცდის,
შენ ვერ შეძლებდი.. მე უარვყავი..
და ახალი წლის კართან აღმოვჩნდი..

გაშალა ისევ ბედმა კარტები,
და მარტოობის აჰყვა ლიანდაგს,
ფეიერვერკად გაიფანტება,
უცხო სისხლი და მორწყავს ნიადაგს..

ჯერ არ გამქრალა ცაზე ვარსკვლავი,
მთვარე გენერლის კვლავ როლს ასრულებს,
აჰა.. მიიღო მარსმა საკლავი,
ნუ გეშინია.. ჯერ არ ვასრულებ..

მარტო ვარ ისევ როგორც ქაოსი
და წყვდიადისფერ ცეცხლში ვიწვები,
ლამაზო, ასეც ნუ გამიოცდი,
თუკი ახალის გვერდით მივწვები..

დაე დაგვათროს ამაოებამ,
ახალ ეპოქის კვარცხლბეგს მთხვეულნი,
აწ უკეთესი გველის დროება,
გილოცავთ ჩემო გადამთხვეულნო!