დროის სივრცითი განზომილება
ერთი პატარა ჯაჭვია ცხოვრების
ბრძოლა მდინარე თერმოპილესთან
თუ ტკბობა ჩვენთვის მყუდროდ მომენტით.

გრძნობების დაშლა ვიხილე მაშვრალმა
ადგილი აღარ მაქვს გულში ოცნების
დროის მანქანამ - ჩემმა მაშვალმა
სული შემიძრა მედიდურებით.

კლანჭებს გავყურებ დროის უფსკრულში
დაძაბვა მიწევს თვალის, გონების
თავი შევყავი კარში თუნუქის
სადაც მომავალს ყოვლად მონებით.

ფანტაზიების კვალი დააჩნდა
სამყაროს ჩვენ დღითი-დღე რო გვდევნის
მექანიზმების ტრიუმფთ სადარად
არც დარჩა წილი ჩვენი ქონების.

გადამეშალა აღვირ ახსნილი
სიცოცხლის შობა, ვით გაორების
ქალნი ურცხვითა შეხსნილი ღილით
და ქუჩაშივე სცენა გორების.

სიყვარული მას აღარა ჰქვია
ღმერთთან მსურს მისვლა სიტყვით გოდების,
საუკუნეა ნასროლი ტყვია
ვიხილე უფსკრული, ვითა ტოტემი.

დროის სივრცითი უსასრულობა
აღარ ჩერდება, როგორც მოვედი
ისე დავტოვე გულდაგულობა
აღარც ძალა მაქვს ძაბულ გონების.

შემძრა ვით გულის სიღრმეში შიშვლად,
სახელი ვხვეჭე გამომგონებლის,
მაგრამ რად მინდა წოდება, ვის რად
გამოადგება ტკბობა მომენტით,
როცა იცი რომ დავიღუპენით.
ე.მ.