მაგრამ იმ დღეს ჩემში გიჟიც ვეღარ იყო
ერთი კაბა, განა როგორ გამათბობდა, კანკალმა რომ ამიტანა იმ დღეს მივხვდი, უშენობა სიცივესაც რომ აფრთხობდა. გარეთ წვიმდა, ქარი ქროდა საშინელი, ვერ ვხვდებოდი, გზა შენამდე რად დაგრძელდა, სიყვარული, რომ ვერაფრით დაგიმტკიცე, იმ დღის მერე, ჩემი თავი მეც შემზიზღდა. გარეთ წვიმდა, ქარი ქროდა საშინელი, მე გელოდი, შენი ხმა კი არ ისმოდა, წვიმის წყალმა რომ შეცვალა ჩემი ცრემლი, მაშინ მივხვდი, რომ ტირილიც დამეზარა. გარეთ წვიმდა, ქარი ქროდა საშინელი, მეგონა, რომ მოხვიდოდი ამ ერთხელაც, გაპატიე, გეფიცები გაპატიე, მაგრამ მოსვლა ვერ შევძელი ამ ჯერადაც. გარეთ მგონი, ალბათ, რავი, ვფიქრობ წვიმდა, შეიძლება საშინელი ქარიც იყო, ვიღაც გეტყვის, რომ გიჟივით ვიქცეოდი, მაგრამ იმ დღეს ჩემში გიჟიც ვეღარ იყო. * * * და შენ ისევ დაივიწყე ის პირობა, და ის ფიცი მარადიულ სიყვარულზე, ყველაფერი დააბრალე ჩემს ხასიათს, მე კი მოსვლა მინდოდა და ვერ გავბედე. |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
