რა ლამაზია შენზე ფიქრები,
გულში ჩამწვარი ნაზი სიტყვები,
ძველ დროს ვიხსენებ, და უკვე ვხდები
ჩემ სამყაროდან ნელნელა ქრები...
ეს ცხოვრება კი ტანჯვაა ძნელი,
კითხვაა, ცოდვაა, ღამეა ბნელი,
ეს კითხვა კი, ეკუთვნის სხვას
რომლის პასუხი, შენშია კვლავ.
ჩემგან შორსა ხარ, თვალებით გიცქერ
შენ კი გონებით, სხვასთან ხარ ისევ
მოვდივარ შენსკენ და სადღაც ქრები,
ვბრუნდები უკან, სხვასთან ხარ ვხდები...
ალბად პირველი შენ იყავ ჩემთვის,
მე მერამდენე ცოდვა ვარ შენთვის?
სხვაში გამცვალე, მე ამას ვხდები
მე რატომ ვერ გცლი, ამას თუ მეტყვი?
მან მითხრა, შენთვის აღარ ვარ პირველი
მეხუთე, მეასე, სულ ბოლო ვიქნები.
ბოლოს შენ თვითონ მომძებნი ცქერით,
მე კი სამყაროს ამოვსვრი ბნელით,
მხოლოდ იმიტომ რომ ვეღარ მნახო,
რომ ამ სევრდაში, აღარსად გნახო...