მე ქარს გავატან ფურცლების დასტას
გადავსებული შენზე ფიქრებით
და შემოდგომის ფოთლები მარდად
შეეცილება ჩვენ გრძნობებს საზღვრად.

გავალ გარეთ და დავუწყებ ძებნას
შენზე ოცნებებს,ფიქრებს მდუმარეს
და უსასრულოდ მე გამოვყვები
კვლავ მოფარფატე ყვითლებს მჭმუნვარეს

საზღვარს გადმოვალ და მოვალ შენთან
გაშლილი ფრთებით ჩაგიკრავ გულში
და ვითარც მტრედი,ნაზი, ლამაზი
გაჩენილ სიზმრებს აცოცხლებ სულში.

სულს გააცოცხლებს შენი თვალები
ძარღვებს აავსებს ყვითელი სისხლით
მაგრამ თუ უმალ არ გამოჩნდები
გადვიკარგები ილუზიაში.

და მე კვლავ მარდად,მყარად,იმედით
ნელი ნაბიჯით მივიწევ ბრბოში
ჩემი თვალები შენ ცისფრებს ეძებს
ილუზიიდან - რეალობაში.