ჩვენს დალეულ ღვინის ბოთლს საუკუნით ინახავ,
საახალწლოდ წრუპავ და გარდუვალს ბედს უჩივი,
თითქოს ყველამ გიმტყუნა, აგარიდა საფარი,
მარტოობას ერტფი და... მაგრამ ეგეც სად არი ?!

მარტოობაც გაგირბის, დაგრჩა სამზარეულო,
დგახარ, ყურძენს წურავ და ჩურჩხელებად იქცევი,
გიჟურ ფიქრებს ეძლევი, სიყვარულიც გაფრინდა,
სიგიჟეა ეს მგონი, სამუდამოდ რომ გრისხავს.