პარადოქსია

პარადოქსია ახლა შენი ჩემთან არ ყოფნა,
უშენოდ ისევ შევეჩვიე ძველებურ ვერლიბრს ...
ალბათ უნდოდა ღმერთსაც ჩვენი ცალკე გაყოფა ,
ღმერთი რომელიც ჩემსკენ მომართულ სამიზნეს ტენის .

პარადოქსია ძვირფასო თუნდაც ჩემი წვალება ...
მე შენთან ერთად გატარებულ ღამეებს ვითვლი,
კიდევ ადრეა ვიცი ჩემი გარდაცვალება ,
მაშინ როდესაც ამდენ ნიღაბს ვიზომავ, ვიცვლი .

ვფიცავ ! რომ შენი დაბრუნებაც პარადოქსია !
ვზივარ და ვუსმენ უგზოუკვლოდ გაფანტულ ნოტებს ...
ეს სინანული ახლა უკვე რაღადროსია ,
გიყვარდი თუმცა, აყევი ხალხში გავარდნილ ჭორებს -

ჭორებს რომელსაც თურმე ერთი გამგონიც არ ჰყავს ...
თუმცა ვინ სჩივის გამგონს ახლა ვზივარ უშენოდ -
სარკის წინ, ანარეკლი კი ჩემს თავს რომ არ ჰგავს
შენი ბრალია ! ახლა ჩემს თავს უნდა ვუშველო .

პარადოქსია რომ წახვედი ძვირფასო, მაგრამ ...
ვეგუები და ლექსში ვიკლავ ტკივილს დაზაფრულს .
არ დაბრუნდები, წაიყოლე ფურცლები, რადგან
შენს წასვლას ახლა ლექსში ვარქმევ დასასრულს.

პარადოქსია ახლა შენი ჩემთან არ ყოფნა,
უშენოდ ისევ შევეჩვიე ძველებურ ვერლიბრს ...
ალბათ უნდოდა ღმერთსაც ჩვენი ცალკე გაყოფა ,
ღმერთი რომელიც ჩემსკენ მომართულ სამიზნეს ტენის .